Paschologium Nocte SacraAnno 1667.AErae Christianae Romae formatum.Ebria criminibus pigrum mens excute somnum!
Pervigil ipse Deus te vigilare jubet,
Pervigil expendas sacrae mysteria noctis,
Quod toto expendas pectore, semper erit.
Commendat pietas affectum prodere verbis,
Sermonis digni nescia vena vetat.
Tu Deus ingenium, tu cor largire loquenti
Et mentem calamo deficiente cape.
Tres Sol quadrifido menses signavit in orbe,
Implevitque suas tertia Luna vices,
Ex quo nocturno nascuntur in aethere luces
Et nova coelesti sidera ab axe micant.
His ducibus pueri veneror praesepia Christi
Atque incarnatum laetor adesse Deum.
Sidera nunc toto fugiunt perterrita coelo
Pro stellis pingves sulfure cerno faces.
His ducibus veneror patientis vulnera Christi
Illius & tristi lugeo corde necem.
Quid video? Nostro depressus crimine sudat
AEternâ poterat qui requiete frui.
Quid video? Sangvis divino stillat ab ore
Indignam tingit pretiosus humum.
Solamen capit Angelicum solaminis autor,
Et Domino servi redditur ore vigor.
Prostratus votis tentat placare Parentem,
Cui supplex flectit credula turba genu.
A justo patitur tristem genitore repulsam
Et quod non aliis vult fieri, ipse subit.
Somni tempus adest, & nox sacrata quieti,
Insomnem nostrae cura quietis habet.
Somni plena poli comitatur triga monarcham,
Est solus, solum quem colit omne solum.
Coelum Luna facit dubium sub nubibus haerens,
Splendorem vultus cura dolorque tegunt.
Quam negat Authoris lucem reverentior aether,
Gens coeca ? surdi luminis igne petit.
In Dominum furibunda cohors armatur inermem,
Quae solo verbi fulmine tacta cadit.
Verus amor falsi signo monstratur amoris,
Indicium pacis classica saeva canit.
Brachia stringuntur vinclis queis nititur orbis,
Insontemque ligat noxia dextra manum.
Ad falsi rapitur Rex justus judicis aedes,
Examen rigidum vir sine labe subit.
Libertas verbi sonti concessa negatur,
Innocuum praeceps percutit ira reum.
Cogitur injustum quater heu! mutare tribunal,
A quo justitiae fons & origo fluit.
Quod non impietas facinus Judaea peregit,
Pagani debet saeva patrare manus.
En homo, quem verbis ludunt, quem verbera laedunt!
Os obscoenum hominis conspuit ora DEI.
Tangit dira manus faciem, digitique rigentes,
Quâ non in toto svavior orbe fuit.
Percutiunt dextrae vultum digitique profani,
Quo non in toto sanctior orbe fuit.
Cingit spina caput rutilis quod cingitur astris,
Sunt gemmae sangvis, fit diadema cruor.
En lacerum lacero corpus circumdatur ostro
Vile cui coeli purpura tegmen erat.
Sceptrum canna levis dextra mentitur in illa,
Quae vasto mundi praesidet imperio.
Scurriles sannae, verum proferre coactae,
Ex cultu Domini, sordida probra parant.
Sulcis corpus arant, liventi in tergore pingunt,
Instantis faciem flagra cruenta necis.
Saxea Caucasei mollescunt pectora Pontî,
Svetaque supplicium cernere deficiunt:
En homo! non hominis, sed imago cadaveris! inquit,
Agnoscis Regem, terra Judaea, tuum.
Carnisicum exhaustos quae reddit poena rigores
Extingvat virus, grex truculente, tuum.
Est lapis, est monstrum Libyae de Tigribus ortum,
Qui non cum lacrumis ista videre velit.
Sustinet immotus spectaclum triste Judaeus,
Coelorum horrescunt atria, terra gemit.
Ille tamen poenis alias superaddere poenas
Adfixumque cruci cernere gaudet eum.
Innocuum esse manus profitetur tota Pilati
A se qui crimen vult removere suum.
Ipse moras noctit, populi sed territus ira
Servili punit supplicio Dominum.
Repit sub tanto depressus pondere ligni,
Et vix ad mortem langvida membra trahit.
Transfigunt artus clavi, comitata latronum
Stat cruce, cruxtua quam, quam mea culpa premit.
Deficiens felli mixto potatur aceto,
Ridetur, verbis luditur, & moritur.
Compatitur tellus morienti, commoritur Sol
Soli justitiae, saxa revulsa fremunt,
Disruptae cautes & hiulca sepulcra loquuntur
Fractas aeterni carceris esse fores.
Excitus defunctorum grex sedibus exit
Abscondunt umbrae hoc noxque diurna scelus.
Infertur tumulo Israëlis vita salusque,
Et, quem non orbis, parvula tomba capit.
Horreo, devotâ cum talia pensito mente,
Dextra stupet, rigeo pectore, penna cadit.
Plangamus, quoniam proles dilecta Jehovae
Absque suo patitur crimine supplicium.
Plangamus, quoniam proles dilecta Jehovae
Pro nostro patitur crimine supplicium!
Non scelus omne facit scelerati dextra Judaei,
Non pagana manus persicit omne nefas.
Tu ludis, laedis, caedis, crucifigis Jesum,
Et tua non sontem crimina conficiunt,
Sint fontes oculi lacrumis sine fine fluentes,
Ut mortem hanc toto pectore flere queas,
Te lacrumis macera, lacera tua corda dolore,
Radices foedi criminis ure, seca.
Sit cor contritum, praecordia mollia luctu,
Ut culpam hanc toto pectore flere queas,
Sed tamen & tristi sint gaudia mixta dolori,
His siquidem poenis est tibi parta salus.
Adspice divinum sed mirabundus amorem
Sitque tibi calidi fomes amoris amor.
Divinae commota agitent praecordia flammae,
Ut Domino grates, & sine fine, ferant.
Sic tu coelesti poteris gaudere salute,
Adspectuque DEI, sed sine fine, frui.
◀◀◀ 173
▶▶▶
Home
chresmos@gmail.com